سموم شیمیایی کی و توسط چه کسی اختراع شد
تاریخچه استفاده سموم
در طول تاریخ بعضی از بندپایان به عنوان دشمن انسان در جهت کاهش محصولات کشاورزی و ناقل بیماری ها شناخته شده اند و انسان از بدو پیدایش و به ویژه از آغاز متمدن شدن، همواره به دنبال روش های مقابله با این دشمنان بوده است. در زمان های قدیم انسان از مواد طبیعی موجود مانند مواد معدنی وگیاهی برای مبارزه استفاده می نمود، لازم به ذکر است که تا قبل از شروع جنگ جهانی دوم اکثر مواد شیمیایی استفاده شده بر علیه آفات از مواد معدنی چون آرسنیک و گوگرد بودند؛ بطور همزمان، استفاده از گیاهانی همچون گل پیرتروم، نیکوتین و روتنون نیز مرسوم بود. دهه 1940 آغازی بود که در آن انقلاب حشره کش ها به وقوع پیوست.
در آن زمان سم DDT در سطح وسیعی به عنوان حشره کش مورد استفاده قرار گرفت. خاصیت حشره کشی این ماده توسط Paul Muller در سال 1939 کشف شد و به خاطر این کشف و استفاده از آن در کنترل بسیاری از بیماری ها جایزه صلح نوبل در سال 1948 را از آن خود ساخت و متعاقبا سم DDT در سطح وسیع تری تولید و مصرف گردید و تولید صنعتی سایر سموم نیز ادامه یافت.
کشف ددت اتفاقاً با جنگ جهانی دوم همزمان شد. ارتش‌های مختلفی در جریان جنگ جهانی دوم (WWII) برای مبارزه با تیفوس که توسط شپش منتقل می‌شود، مجهز به این ماده شدند. ددت در پایان جنگ جهانی دوم، زمانی که خاصیت مؤثر آن در برابر پشه‌های ناقل انگل مالاریا توسط دانشمندان بریتانیایی، ایتالیایی و آمریکایی مشخص شد، مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۵۵ برنامه‌ای برای مبارزه جهانی علیه مالاریا به اجرا گذاشته شد و میزان مرگ و میر از ۱۹۲ تن در یکصدهزار نفر به ۷ تن در همان شمار رسید.
با کشف سم DDT و استفاده از آن در از بین بردن حشرات، سازمان جهانی بهداشت این ماده را به نام « گلوله سحر آمیز» نامید و ادعا نمود با در دست داشتن آن قادر به ریشه کنی بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری مالاریا خواهد بود.
اما به تدریج آثار مخرب این سم در طبیعت آشکار شد.یکی از اولین نشانه‌های آن تأثیرات منفی بود که روی پرندگان گذاشت. این ماده قبل از آشکار شدن ایرادات آن، به دلیل هزینه تولید بسیار پایین و اثرات خوبی که روی آفات می‌گذاشت مورد توجه واقع شده بود. که این موضوع با بروز مقاومت به سموم در حشرات با شکست مواجه شد.1
با توجه به مطالب گفته شده ، حتی اگر سمی به ظاهر بی ضرر باشد ولی در صورت استفاده وسیع و مکرر از آن ها می تواند اثرات جبران ناپذیری را بر سلامت انسان و محیط زیست داشته باشد . بنابراین برای حفظ سلامت خود و محیط زیستمان باید روش های غیر سمی و ارگانیک را برای مبارزه با آفت در نظر بگیریم .
